projecten lopen
Door: Antoinette
Blijf op de hoogte en volg Antoinette
13 Juni 2015 | Indonesië, Senggigi
Hier gaat het prima... De projecten lopen allemaal. De laatste dagen veel gedaan en gewerkt. Maandag begint er een vol programma. Naaicursus start, engelse les start en woensdag computerles.
Morgen gaan we naar het strand. Een heel klein eiland hier op een uurtje rijden. Ik ben benieuwd, want dat zijn plaatsen waar geen toeristen komen... ik laat het weten. Op stap met de tolk Uyun, en het dorpshoofd en een chauffeur want hier in het dorp heeft niemand een auto...
Het gaat echt goed met mij. Ik voel me helemaal op mijn gemak. Het is bijzonder om in zo`n andere cultuur te zijn. Zo`n andere waarden en normen en regels. Het is islamitisch dus als de vrouwen op stap gaan dragen ze hoofddoeken. Ondertussen zie ik nu ook de welgestelde en de minder bedeelde. In de kampong worden ze bijna niet gedragen. De sfeer is ontspannen. We lachen, leren elkaars taal en eten samen. Het eten is eenvoudig maar wel lekker. Ik kan het goed verdragen, voel me er goed bij. Preventief slik ik wat natuurpillen voor mijn darmen van aloe vera. Ik ben in een land waar mensen leven die echt arm zijn. We kennen ze allemaal... de mannen op het strand die met souveniers leuren... Maar hier in de kampong leven de vrouwen en kinderen van deze mannen. Ze zoeken bijzondere stenen, slijpen ze en op het strand verkopen.(9dus volgende keer gewoon een souvenir kopen...) Voor deze mensen zijn we hier. Om een programma's te ontwikkelen wat gericht is op de zelfredzaamheid en ontwikkeling. Zo heeft Harry vorig jaar 20 mensen opgeleid in de bouw en elektriciteit. 8 van deze mensen gaan maandag aan de slag om 2 huisjes te bouwen....Harry heeft vorig jaar 4 enorme watertanks laten plaatsen van 3500 liter. Midden in de kampong. De mensen kunnen daar schoon drin water halen en dat doen ze ook. Iedere week gaat er een tank doorheen en per tank maken er 40 gezinnen gebruik van. Daarnaast staat een openbaar toilet wat ook goed gebruikt word.
Ik heb een goede deal weten te sluiten met de naaidocent. Ze vroeg een flink salaris maar als deze 8 vrouwen zijn opgeleid ontvangen ze een certificaat en dan mogen ze voor de docent schooluniformen gaan naaien tegen betaling. Als ik dit dan opschrijf voel ik mij wel trots. Want de visie van VLOK is: bij alles wat we doen zorg dat er een vervolg komt. En ondertussen helpen we zo veel mogelijk de allerarmst. Volgende week ben ik nog druk met het coordineren van alles wat we tot nu toe gedaan hebben en dan kan ik me gaan richten op een diepere analyse van het dorp. Hoe kunnen we de komende 5 nog effectiever ondersteunen.
Ik ben in een land waar je mag smekken bij het eten, een boer laten, met handen eten, chiktajks die over de muur lopen, heel veel scooters, hoofdoeken, iedere dag bidden, samen zijn, samen eten, materie niet belangrijk...een bijzondere levenservaring........ In het kader van mijn werk in Nederland: afstemmen, omdenken....
Morgen gaan we naar het strand. Een heel klein eiland hier op een uurtje rijden. Ik ben benieuwd, want dat zijn plaatsen waar geen toeristen komen... ik laat het weten. Op stap met de tolk Uyun, en het dorpshoofd en een chauffeur want hier in het dorp heeft niemand een auto...
Het gaat echt goed met mij. Ik voel me helemaal op mijn gemak. Het is bijzonder om in zo`n andere cultuur te zijn. Zo`n andere waarden en normen en regels. Het is islamitisch dus als de vrouwen op stap gaan dragen ze hoofddoeken. Ondertussen zie ik nu ook de welgestelde en de minder bedeelde. In de kampong worden ze bijna niet gedragen. De sfeer is ontspannen. We lachen, leren elkaars taal en eten samen. Het eten is eenvoudig maar wel lekker. Ik kan het goed verdragen, voel me er goed bij. Preventief slik ik wat natuurpillen voor mijn darmen van aloe vera. Ik ben in een land waar mensen leven die echt arm zijn. We kennen ze allemaal... de mannen op het strand die met souveniers leuren... Maar hier in de kampong leven de vrouwen en kinderen van deze mannen. Ze zoeken bijzondere stenen, slijpen ze en op het strand verkopen.(9dus volgende keer gewoon een souvenir kopen...) Voor deze mensen zijn we hier. Om een programma's te ontwikkelen wat gericht is op de zelfredzaamheid en ontwikkeling. Zo heeft Harry vorig jaar 20 mensen opgeleid in de bouw en elektriciteit. 8 van deze mensen gaan maandag aan de slag om 2 huisjes te bouwen....Harry heeft vorig jaar 4 enorme watertanks laten plaatsen van 3500 liter. Midden in de kampong. De mensen kunnen daar schoon drin water halen en dat doen ze ook. Iedere week gaat er een tank doorheen en per tank maken er 40 gezinnen gebruik van. Daarnaast staat een openbaar toilet wat ook goed gebruikt word.
Ik heb een goede deal weten te sluiten met de naaidocent. Ze vroeg een flink salaris maar als deze 8 vrouwen zijn opgeleid ontvangen ze een certificaat en dan mogen ze voor de docent schooluniformen gaan naaien tegen betaling. Als ik dit dan opschrijf voel ik mij wel trots. Want de visie van VLOK is: bij alles wat we doen zorg dat er een vervolg komt. En ondertussen helpen we zo veel mogelijk de allerarmst. Volgende week ben ik nog druk met het coordineren van alles wat we tot nu toe gedaan hebben en dan kan ik me gaan richten op een diepere analyse van het dorp. Hoe kunnen we de komende 5 nog effectiever ondersteunen.
Ik ben in een land waar je mag smekken bij het eten, een boer laten, met handen eten, chiktajks die over de muur lopen, heel veel scooters, hoofdoeken, iedere dag bidden, samen zijn, samen eten, materie niet belangrijk...een bijzondere levenservaring........ In het kader van mijn werk in Nederland: afstemmen, omdenken....
-
13 Juni 2015 - 15:39
Gertine:
Mooi verslag en bijzonder inspirerend! Hoe fijn toch dat je je zo op je gemak voelt, das goed om te lezen! Lfs, Gertine -
14 Juni 2015 - 07:59
Anne Marie:
Lieve Antoinette,
Wat goed zo'n blog. Fijn om te kunnen volgen wat je doet. Petje af voor hoe je het aanpakt en je over geeft aan dat wat de omgeving je te bieden heeft en van je vraagt. Het zal wel veel relativeren. Omdenken is hier idd op z'n plek. Mooi hoe je alles in werking zet en dat er al een aantal dingen lopen.
Hier is het nog druk met trainingen en coaching tot halverwege juli.
Succes en een dikke kus,
Marie -
14 Juni 2015 - 20:36
Hilda:
Antoinette, wat een prachtig verslag weer. Sla de mooie ervaringen op ze zullen je leven verrijken. Nog veel succes, ik kijk uit naar je volgende verslag.
Liefs Hilda -
15 Juni 2015 - 08:33
Henk De Bruin:
Hoi Antoinette,
Wat van je goed van je
succes !
-
15 Juni 2015 - 20:47
Marjo:
Hoi Netje, Wat een geweldig mooi geschreven verslag van je ervaring tot nu toe.
Heel fijn dat je zoveel voor de mensen daar kunt betekenen.
Succes met alle cursussen maar vooral met het naaiproject waar al een opdracht uit voort is gekomen. Komt vast goed.
Succes liefs Marjo
-
15 Juni 2015 - 21:03
Nikki:
Hoi Antoinette,
Wat leuk om je verhalen en belevenissen te lezen! En wat heb je al veel kunnen betekenen in zo'n korte tijd, ontzettend knap!
Ik ben benieuwd wat je de komende tijd nog allemaal gaat beleven en voor mekaar gaat krijgen, blijf je zeker volgen!
Heel veel succes maar vooral ook veel plezier,
Groetjes, Nikki -
16 Juni 2015 - 00:16
Hellen:
Geniet van je dagje strand na al dat werken en alle indrukken liefs hellen -
17 Juni 2015 - 18:57
Cid En Thea:
Hallo Antoinette,
Bedankt voor de mooie reisverslagen, we lezen ze met veel interesse.
Heel veel succes met je goede doelenwerk en geniet ook van je vakantie met
Marcel en Janneke.
Groetjes, Cid en Thea
-
18 Juni 2015 - 20:40
Marjo H:
Ha Antoinette
Door jouw levendige verhaal voel ik me er een klein beetje bij. Mooi dat je ook daar bezig bent om de eigen kracht van mensen te versterken. Het inspireert mij , lieve groet marjo h
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
