Ijobalit
Door: Antoinette
Blijf op de hoogte en volg Antoinette
21 Juni 2015 | Indonesië, Senggigi
Ik ben weer terug in Ijobalit. Van het Westen naar het Oosten is ongeveer 2 uur rijden. Er is een doorgaande weg die het eiland doorkruist en daar is het echt heel druk. Heel veel scooters, paarden met wagens en vrachtauto`s. Je ziet weinig personenauto`s. Ze rijden hier als gekken. Ik ben blij dat ik in een auto zit en ik snap niet dat ik nog geen ongelukken heb zien gebeuren.
Ondertussen zit ik dus midden in de ramadan. Dat gaat heel goed hoor maar het is heel vreemd dat de mensen niet eten. Ik krijg gewoon koffie als ik het vraag of water maar dan zit ik in mijn eentje te eten. Gelukkig is mijn tolk zwanger en de verloskundige heeft haar geadviseerd om te eten. Ze kunnen het dan afkopen. 3000 Rp per dag en voor de hele maand is dat 900.000 Rp. Dat is ruim 50 euro en dat is voor hier, als je geen of weinig werk hebt, heel veel. Om een vergelijking te maken. In het huis waar ik nu tijdelijk verblijf woont mijn gastvrouw maar ook een gezin wat voor haar werkt. Zij koken, onderhoud aan het huis, alle klussen etc. zij hebben 2 kinderen van 8 en 10 en verdienen samen 60 euro per maand.... Ik had haar 100.000 gegeven omdat ze steeds mij was doet en toen wist ik nog niet hoe haar inkomen was maar een `fooi` van ruim 6 euro is natuurlijk veel op een salaris van 60 euro.
De afgelopen dagen heb ik het wat rustiger gedaan, alles loopt en het mooi om het enthousiasme van iedereen te zien.
Ondertussen lijkt de vrouw van het hoofd van de kampong een soort opticien te zijn geworden. Ik had woensdag goed gezien dat er brillen achtergehouden werden (in totaal zijn er 3 grote dozen met ingezamelde brillen uit Nederland). Vandaag zag ik, dat er regelmatig iemand bij haar op het erf kwam en even later met een bril wegging. Ik doe net of ik het niet zie en vind het wel mooi.....
Vandaag heb ik samen met de vrouwen een naam gekozen voor het naaiatelier:: Green Balit en dat betekent Groene zomer. Green staat voor de naam van de kampong en zomer staat voor zich. Nu nog iemand zien te vinden die een bord maakt. Ondertussen zijn de eerste blouses geknipt en wordt er van stof dat ik uit Nederland heb meegebracht variatie aangebracht: kragen en een omslag bij de mouw.
De huisjes groeien ook per dag... De mannen zijn heel vrolijk als ik kom kijken en werken hard.
Vandaag heb ik een boek kunnen lezen omdat mijn tolk ziek is, ze is zwanger en spuugt veel (goh, waar herken ik dit toch van). Ik hoop dat ze er morgen weer is want zonder haar kan ik niet veel. Ik kan intussen wel kleine zinnetjes zeggen maar het is niet meer dan: Hoe laat is het? Mag ik wat eten? Hoe gaat het met u? etc. Daar kun je niet echt een diepgaand gesprek mee voeren over de gezondheidszorg of over behoefte op het gebied van opleidingen of school. En ik hoop van de week nog flink wat informatie te kunnen verzamelen zodat we in Nederland een plan kunnen maken voor 2016.
Het gaat hier goed... allemaal de groetjes
Ondertussen zit ik dus midden in de ramadan. Dat gaat heel goed hoor maar het is heel vreemd dat de mensen niet eten. Ik krijg gewoon koffie als ik het vraag of water maar dan zit ik in mijn eentje te eten. Gelukkig is mijn tolk zwanger en de verloskundige heeft haar geadviseerd om te eten. Ze kunnen het dan afkopen. 3000 Rp per dag en voor de hele maand is dat 900.000 Rp. Dat is ruim 50 euro en dat is voor hier, als je geen of weinig werk hebt, heel veel. Om een vergelijking te maken. In het huis waar ik nu tijdelijk verblijf woont mijn gastvrouw maar ook een gezin wat voor haar werkt. Zij koken, onderhoud aan het huis, alle klussen etc. zij hebben 2 kinderen van 8 en 10 en verdienen samen 60 euro per maand.... Ik had haar 100.000 gegeven omdat ze steeds mij was doet en toen wist ik nog niet hoe haar inkomen was maar een `fooi` van ruim 6 euro is natuurlijk veel op een salaris van 60 euro.
De afgelopen dagen heb ik het wat rustiger gedaan, alles loopt en het mooi om het enthousiasme van iedereen te zien.
Ondertussen lijkt de vrouw van het hoofd van de kampong een soort opticien te zijn geworden. Ik had woensdag goed gezien dat er brillen achtergehouden werden (in totaal zijn er 3 grote dozen met ingezamelde brillen uit Nederland). Vandaag zag ik, dat er regelmatig iemand bij haar op het erf kwam en even later met een bril wegging. Ik doe net of ik het niet zie en vind het wel mooi.....
Vandaag heb ik samen met de vrouwen een naam gekozen voor het naaiatelier:: Green Balit en dat betekent Groene zomer. Green staat voor de naam van de kampong en zomer staat voor zich. Nu nog iemand zien te vinden die een bord maakt. Ondertussen zijn de eerste blouses geknipt en wordt er van stof dat ik uit Nederland heb meegebracht variatie aangebracht: kragen en een omslag bij de mouw.
De huisjes groeien ook per dag... De mannen zijn heel vrolijk als ik kom kijken en werken hard.
Vandaag heb ik een boek kunnen lezen omdat mijn tolk ziek is, ze is zwanger en spuugt veel (goh, waar herken ik dit toch van). Ik hoop dat ze er morgen weer is want zonder haar kan ik niet veel. Ik kan intussen wel kleine zinnetjes zeggen maar het is niet meer dan: Hoe laat is het? Mag ik wat eten? Hoe gaat het met u? etc. Daar kun je niet echt een diepgaand gesprek mee voeren over de gezondheidszorg of over behoefte op het gebied van opleidingen of school. En ik hoop van de week nog flink wat informatie te kunnen verzamelen zodat we in Nederland een plan kunnen maken voor 2016.
Het gaat hier goed... allemaal de groetjes
-
21 Juni 2015 - 16:40
Harry:
hoi Antoinette.
Het is goed te lezen dat je heel veel daar kunt betekenen voor de bevolking. Je laat je niet overdonderen door het vele werk wat daar gedaan moet worden om van een zeer arm naar een redelijk levensstandaard te kunnen groeien. Eenmaal weer terug in Nederland gaan we jouw info en voorstellen doornemen om in oktober/november en in 2016 door te gaan met het werk.
Succes in de resterende dagen, we blijven contact houden.
Harry -
21 Juni 2015 - 18:15
Annie:
Toi Toi Toi -
21 Juni 2015 - 18:18
Peer:
Geweldig Antoinette
Ga dus nooit lopen of op een brommertje want het kan fataal zijn!
-
21 Juni 2015 - 20:21
Annemieke Biert:
Lieve Antoinette, wat een mooi avontuur beleef je toch en wat vliegt de tijd. Je had er vast nog langer willen blijven om de resultaten te kunnen blijven volgen van je opgestarte naaischool! Ik voel zo met je mee, en zou graag even om de hoek bij je gluren hoe het daar gaat. Ben je toevallig nog in Sengigi geweest in hotel Graha? Dat hoor ik vast nog wel! Ik ga nu weer 3 weken werken aan boord dus ben wat lastiger in de communicatie misschien, maar leef erg mee en blijf je graag volgen. Liefs, Annemieke -
21 Juni 2015 - 21:43
Joyce:
Lieve Antoinette,
Geweldig om iedere keer opnieuw met jou een stukje mee te gaan in het avontuur. Ik vind het echt super dat je dit voor de bevolking daar allemaal kunt betekenen. Geniet er nog van. Ga je volgend jaar weer terug om te helpen? Liefs van de grootjes. -
21 Juni 2015 - 23:08
Marja:
Hi Antoinette,
Dank voor al je verhalen en zo te lezen is er volop werk te doen! Je raakt van alle markten thuis..
Veel succes nog de komende weken al lijkt de tijd om te vliegen...
lieve groetjes, Marja -
22 Juni 2015 - 11:46
Marjo:
Hoi Netje,
Heerlijk je verhalen maar ook fijn ook om af en toe een foto voorbij te zien komen.
Ziet er goed uit zowel de foto als jijzelf.
Veel succes nog de komende tijd.
Liefs Marjo
-
22 Juni 2015 - 20:59
Toos:
Lieve Antoinnet,
Ik ben wat laat naar jou site gaan kijken maar als ik lees wat je daar allemaal doet vindt ik je een top mens.
Super. Doe wel voorzichtig en let goed op je zelf.
Lieve groetjes en n knuffel van Toos -
22 Juni 2015 - 22:33
Hilda:
Antoinette. Weer een leuk verslag. Ben voorzichtig in het verkeer. Ik hoop dat je tolk snel weer beter is zodat je verder kunt met je werk. Alle goeds en veel liefs Cor en Hilda -
23 Juni 2015 - 20:28
Clasien:
Hoi Net,
Leuk om je stukjes te lezen. Een totaal andere wereld en bijzonder dat je daar deelgenoot van mag zijn. Niet alleen de ramadan maar ook een totaal ander tempo van de dag zullen indruk op je maken. Hopelijk vlotten de projecten naar wens en kun je iets moois achterlaten. Veel plezier en sta stil bij je genietmomenten. lieve groet Clasien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
