"Van de Sar is in the house"
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Antoinette
30 Juni 2015 | Indonesië, Senggigi
Hallo allemaal,
Vandaag is het dinsdag 30 juni en zijn Janneke en ik alweer bijna een week geleden vertrokken richting Antoinette op Lombok.
De reis is heel voorspoedig gegaan en voor we het wisten sloten we Antoinette weer in onze armen.
Vanaf het vliegveld zijn we direct doorgereden naar ons hotel waar we 2 dagen gerelaxed hebben (gezwommen en een heerlijke massage) maar ook per scooter naar Teloke zijn geweest om de kampong en clinic te bezoeken (daar waar Antoinette ook geslapen heeft). Zeer indrukwekkend hoe mensen daar leven en hoe groot de behoefte is om de primaire levensbehoeften op orde te brengen (schoon drinkwater, hygiene, vuilnis ophalen, etc.). Ook met de doctor gesproken over het opzetten van spreekuren in de kampong zelf. Uiteindelijk wil Antoinette het project opstarten door eerst 3x per week een (wijk) verpleegkundige te stationeren in de kampong. Ik krijg daar lokaal al snel de bijnaam "Van De Sar .....". Ook zijn we bij een project geweest waar kinderen worden ondersteund (o.a. vanuit Nederland) in hun opvoeding en ontwikkeling. 100 kinderen deden allerlei activiteiten met elkaar. Ik had van collega Anny een cadeautje ontvangen voor "haar" Indy en dat hebben we daar afgegeven. Prachtig om te zien hoe daar resultaten met elkaar worden bereikt ...
Vervolgens na 2 dagen door gereden naar Ijobalit. We slapen een klein, knus huisje met electriciteit (die af en toe uitvalt), een tuinslang aangesloten op een kraan als onze "douche" en wasvoorziening en een geweldige gastvrije ontvangst qua koffie, eten en fruit. Het huisje ligt op ongeveer 1 kilometer van de kampong en wij worden steeds per scooter opgehaald, achterop bij de plaatselijke bevolking ..... ze lachen wat af en weten niet wat ze meemaken met 100 kg achterop (ikzelf !)
Het is fantastisch om te zien en te beleven wat Antoinette daar allemaal in gang heeft gezet: Engelse les, het naaiatelier, de computercursus en het initiatief om voor de allerarmste gezinnen schone kleren te kopen.
De mensen van de kampong willen allemaal op de foto met Janneke (ze adoreren haar) en kijken letterlijk enorm naar mij op. De meesten komen ongeveer tot mijn navel ...
Vandaag startte de engelse les met een conversatie met mij. Alle studenten mochten vragen aan mij stellen in het Engels wat ze graag van mij wilden weten .... fantastisch om te doen. Verder heeft Antoinette gesproken met de burgemeester, de doctor van het eerstelijns gezondheidscentrum en de "kadervrouwen" die in de kampongs de plaatselijke bevolking begeleiden (lijkt soms ook een soort van consultatie bureau).
Aan het eind van de middag de armste gezinnen de kleding gebracht; erg confronterend om te zien in welke omstandigheden deze mensen met elkaar leven.
We zijn zo de gehele dag druk bezig en de bewoners genieten zichtbaar en zijn nieuwsgierig naar de drie nieuwe mensen in hun dorp.
Aanstaand weekend zijn we voor het laatst in Ijobalit; krijgen alle studenten hun fel begeerde certificaat nadat ze hun opdrachten hebben vervult: zichzelf presenteren in het engels; het demonstreren van de gemaakte schooluniformen, hun eigen kleding en een kledingstuk naar keuze en de computerstudenten moeten een powerpoint presentatie maken (naast Word en Excell).
Daarna gaan we met allen ter afsluiting eten (ik denk met zo'n 45 mensen). Daar verheugen wij ons allemaal al op !!
Wordt vervolgd ....
"Van de Sar"
Vandaag is het dinsdag 30 juni en zijn Janneke en ik alweer bijna een week geleden vertrokken richting Antoinette op Lombok.
De reis is heel voorspoedig gegaan en voor we het wisten sloten we Antoinette weer in onze armen.
Vanaf het vliegveld zijn we direct doorgereden naar ons hotel waar we 2 dagen gerelaxed hebben (gezwommen en een heerlijke massage) maar ook per scooter naar Teloke zijn geweest om de kampong en clinic te bezoeken (daar waar Antoinette ook geslapen heeft). Zeer indrukwekkend hoe mensen daar leven en hoe groot de behoefte is om de primaire levensbehoeften op orde te brengen (schoon drinkwater, hygiene, vuilnis ophalen, etc.). Ook met de doctor gesproken over het opzetten van spreekuren in de kampong zelf. Uiteindelijk wil Antoinette het project opstarten door eerst 3x per week een (wijk) verpleegkundige te stationeren in de kampong. Ik krijg daar lokaal al snel de bijnaam "Van De Sar .....". Ook zijn we bij een project geweest waar kinderen worden ondersteund (o.a. vanuit Nederland) in hun opvoeding en ontwikkeling. 100 kinderen deden allerlei activiteiten met elkaar. Ik had van collega Anny een cadeautje ontvangen voor "haar" Indy en dat hebben we daar afgegeven. Prachtig om te zien hoe daar resultaten met elkaar worden bereikt ...
Vervolgens na 2 dagen door gereden naar Ijobalit. We slapen een klein, knus huisje met electriciteit (die af en toe uitvalt), een tuinslang aangesloten op een kraan als onze "douche" en wasvoorziening en een geweldige gastvrije ontvangst qua koffie, eten en fruit. Het huisje ligt op ongeveer 1 kilometer van de kampong en wij worden steeds per scooter opgehaald, achterop bij de plaatselijke bevolking ..... ze lachen wat af en weten niet wat ze meemaken met 100 kg achterop (ikzelf !)
Het is fantastisch om te zien en te beleven wat Antoinette daar allemaal in gang heeft gezet: Engelse les, het naaiatelier, de computercursus en het initiatief om voor de allerarmste gezinnen schone kleren te kopen.
De mensen van de kampong willen allemaal op de foto met Janneke (ze adoreren haar) en kijken letterlijk enorm naar mij op. De meesten komen ongeveer tot mijn navel ...
Vandaag startte de engelse les met een conversatie met mij. Alle studenten mochten vragen aan mij stellen in het Engels wat ze graag van mij wilden weten .... fantastisch om te doen. Verder heeft Antoinette gesproken met de burgemeester, de doctor van het eerstelijns gezondheidscentrum en de "kadervrouwen" die in de kampongs de plaatselijke bevolking begeleiden (lijkt soms ook een soort van consultatie bureau).
Aan het eind van de middag de armste gezinnen de kleding gebracht; erg confronterend om te zien in welke omstandigheden deze mensen met elkaar leven.
We zijn zo de gehele dag druk bezig en de bewoners genieten zichtbaar en zijn nieuwsgierig naar de drie nieuwe mensen in hun dorp.
Aanstaand weekend zijn we voor het laatst in Ijobalit; krijgen alle studenten hun fel begeerde certificaat nadat ze hun opdrachten hebben vervult: zichzelf presenteren in het engels; het demonstreren van de gemaakte schooluniformen, hun eigen kleding en een kledingstuk naar keuze en de computerstudenten moeten een powerpoint presentatie maken (naast Word en Excell).
Daarna gaan we met allen ter afsluiting eten (ik denk met zo'n 45 mensen). Daar verheugen wij ons allemaal al op !!
Wordt vervolgd ....
"Van de Sar"
-
30 Juni 2015 - 15:39
Chrisje:
Wat is het toch mooi allemaal.Vooral Janneke met de baby. Hier is alles oke. Alleen erg warm, 30 -35 graden. Lieve groetjes. -
30 Juni 2015 - 15:55
Dick Herfst:
Van der Sar
Leuk om je verslag te lezen.
Ben benieuwd hoe je verdere ervaringen zijn. Ik heb aan Antoinet aangegeven hoe ik naar de verpleegkundige kijk.
Ik wil eigenlijk per dorp een plan van beeld hebben vanuit al onze activiteiten, waarbij onze doelstellingen onderwijs, huisvesting, gezondheidszorg en werkgelezegeheid( economie ) naar voren komen. Zo kunnen we gericht aangeven wat wij behaald hebben en wat wij nog moeten doen. Je kunt dan ook prioriteiten stellen.
Volgens mij ook een goede systematiek om subsidiegevers te vinden. Die willen zich vaak identificeren met iets.
Succes
Dick -
30 Juni 2015 - 16:16
Marc En Petrien:
Fijn om weer even van jullie te horen. Geweldig wat Antoinette al voor elkaar heefr gekregen de afgelopen weken. Hier in Drenthe is het goed toeven, hebben nog wat extra dagen aan onze vakantie toegevoegd. Veel ( werk)plezier nog en tot over een paar weekjes. Groetjes va n de "Poosjes". Ps. Verwachten natuurlijk nog wel een foto van van der Sar achter op een scootertje. -
30 Juni 2015 - 17:27
Harry Peters:
beste lui,
Ik ben trots op wat jullie al heb weten te bereiken. Goed om te lezen en ook dat we een van de SAR in ons midden hebben. Deze eretitel raak je nooit meer kwijt.
Vorig jaar hadden we een aankomend lokale projectleider de bouw van een toilet gegund. Maar het duurde erg lang. op de vraag hoe het ging was steevast het antwoord: NOT YET.
Raad maar eens hoe hij vanaf dat moment heet?!
groet en nog een hele mooie tijd
Harry en Lineke -
30 Juni 2015 - 20:12
Hans Van Herwijnen:
Hoi Antoinette, Marcel en Janneke,
Wat kun je met weinig middelen en ondersteuning toch veel doen. En natuurlijk waren jullie ( Marcel en Janneke) niet verrast over datgene wat Antoinette al in gang heeft gezet, de oude " wijkzuster " komt weer tot leven.
Erg leuk en interessant om jullie verhalen te lezen.
Geniet er van met z'n allen.
Groet
Hans
-
30 Juni 2015 - 20:19
Gertine:
W een fantastisch verhaal. Vooral die Van de Sar achterop de scooter...daar willen wij natuurlijk wel het bewijs van zien!! En hoe snel jullie resultaat boeken. Mooi om te lezen. Geniet er nog van! -
30 Juni 2015 - 22:15
Monique:
Hoi Janneke,
Wat leuk die foto's zeg. Ik hoor van Dave dat je alleen bent gaan zwemmen met de kinderen daar, leuk zeg. Ben benieuwd naar de rest van je verhalen straks. Dikke kus en we missen je, tot gauw. Groetjes aan papa en mama.
liefs Monique -
02 Juli 2015 - 14:12
Jannet:
Hoi Antoinette, wat een geweldige ervaring en wat een mooi werk doe je daar. Fijn dat het ook zo goed loopt allemaal.
Wat heerlijk dat de de plek waar jij al zo lang zit en de mensen die je hebt leren kennen nu kunt laten zien/ voorstellen aan Marcel en Janneke.
Lieve mensen nog een hele fijne tijd samen.
Liefs Ron en Jannet -
02 Juli 2015 - 21:01
Hilda:
Marcel, leuk dat jij nu een stukje verslag doet van jou ervaringen op je reis. Ik denk dat dit voor Janneke een heel bijzondere ervaring is. Antoinette goed bezig je kunt trots zijn op wat je tot nu al hebt bereikt met de middelen en kennis die je hebt. Nog veel succes in de laatste weken van jullie verblijf.
Liefs Hilda en Cor -
04 Juli 2015 - 12:43
Kim Janssen:
Jeetje Antoinette, Marcel en Janneke, wat goed dat jullie deze fantastische ervaring delen. Goed werk, Antoinette. Het kriebelt mij om ook weer vrijwilligerswerk te gaan doen in Azië. Ik hoor dat ook graag jouw verhalen als je eenmaal terug bent. En Marcel, als 'wijkverpleegkundige' op de 'motorbike' in Lombok, dat zie ik al helemaal voor me :). Geniet nog met volle teugen en 'keep the good spirit'. Voordat jullie 't in de gaten hebben, zijn jullie weer thuis!
Groetjes, Kim (ZZG collega)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
